Receptie naar aanleiding van ...

Ik ben juist terug van het feestje ter ere van de ‘National day of the kingdom of Belgium’. Een feestje in een prachtige ruimte, een van de Belgen die er waren merkte meteen op dat dit café vanwege de staat waarin het was nog niet lang kon bestaan. Volgens hem valt alles hier in elkaar na een maand of zes vanwege inferieure materialen die worden gebruikt. Het was in ieder geval erg grappig, er waren toch wel zeker 4 Belgen! En daar was ik er één van, de rest waren VN’ers met een of andere band met België. Ik heb gesproken met de Belgische ambassadeur en zijn secretaris. Een aardige man, maar wat een job. Hij moet op elk feestje aanwezig zijn en overal even vrolijk mee lachen. Nu ook waren er speciaal Belgisch getinte optredens, veel te luid en eerlijk gezegd niet echt mooi. Maar toch moeten zij vooraan staan en vrolijk lachen en klappen en dat zeker drie keer per week. Ik vind dat knap...

Ik heb afgesproken dat ik een van de dagen langs de ambassade ga voor een babbel over mijn ervaringen hier. Ik ben benieuwd wat ze willen weten, ik kan ze in ieder geval vertellen dat alles hier anders is dan ik had verwacht en dat niets loopt zoals je zou denken dat het loopt. Maar dat je tegelijkertijd aan dat alles relatief snel gewend geraakt.

Ben vrij lang aan de praat geweest met eene Davy, staf member van het Belgische defensie attaché. Een aardige nog jonge kerel (ik denk 35) die mijn liefde voor Belgische bieren deelde. Er is in Hanoi blijkbaar een importeur van Belgische bieren en die verzorgde de drank. Allemaal bier van kleine brouwerijen, dus geen Inbev gedoe! Zaken als Deus, Piraat, Augustijn, Magnette, Kasteelbieren, ... Heerlijk allemaal, ik voelde me bijna thuis!
Davy woont hier met zijn vrouw en kind en vertelde me dat het toch wel moeilijk was om hier echt te wonen. Dat het afdingen echt wel tegen begin te steken en dat de corruptie en valse beloften hier schering en inslag zijn. Hai had me daar ook al over verteld, dus ik was al op de hoogte. Daarbij zijn Europese importproducten hier heel erg duur, dus kan leven in Vietnam toch nog duur zijn. Ik eet hier elke avond op straat bij kleine kraampjes en betaal echt twee keer niets, maar ik begrijp dat dat na enige tijd ook begint te vervelen en je zoiets niet doet met een kleine van vier.

Alle dames waren prachtig gekleed, prachtige kleuren en een bonte mix van oud en traditioneel. De mannen proberen hier zich Westers te kleden, dus gewoon een saai hemd met broek en nette schoenen. Maar ik viel gelukkig niet te veel op in mijn T-shirt en nette broek. Mijn lengte en Belgisch uiterlijk daarentegen....
Ik had geschat dat ik 20 keer zou moeten uitleggen wat ik deed, maar ik kwam maar tot 12. Voor de rest was het een klassieke receptie zoals die zich bij ons ook voordoen.

Nog iets moois, de traditionele bamboe dans van Vietnam. Daarbij worden bamboe stokken op de maat van de muziek heen en weer bewogen. De bedoeling is dat je daarbij, opnieuw in de maat van de muziek, danst van de één in de andere open ruimte. Heel erg mooi als je het kan en de bron van hilarische taferelen bij zij die het nog niet helemaal snappen.

Het feestje was in ieder geval een bijzondere ervaring. Praten met ambassadeurs en Belgen in het buitenland was echt wel interessant. Ik vond ze bij tijde een beetje negatief, maar Davy zei meteen dat ik dat maar moest proberen te vergeten en enkel moest denken aan de mooie dingen in Vietnam. Al snap ik het wel, hij vertelde hier verhalen over bruggen die al instorten bij het bouwen vanwege de corruptie. Kwaliteit en toekomstvisie zijn woorden die hier nauwelijks betekenis hebben, het hier en nu is alles wat telt. Dus als je nu kan besparen op het bouwen van een brug doe je dat, ook al zorgt dit ervoor dat deze in plaats van 20 jaar er slechts een half jaar staat. Hetzelfde geldt voor de universiteit waar ik nu zit, overal bladert de verf af en in de hoeken staat schimmel en dat terwijl het gebouw er nog maar amper 8 jaar staat...
Ik begrijp dat je van deze mentaliteit op den duur een beetje gek wordt. Maar gelukkig heb je daar als toerist die hier maar amper vijf weken is niet zo veel last!