Observaties

Vandaag was het weer openbare geldverbranding
overal kleine vuurtjes met dikke witte rook. Geld verbranden in de hoop dat het je meer geld gaat opbrengen...
Ik blijf het vreemd vinden, maar de mensen hier zien het als een investering.

Ik vroeg mij af of Hanoi sloppenwijken kent. Het antwoord is me nog niet helemaal duidelijk. Er zijn duidelijk mooiere wijken, zoals de mijne, maar er zijn ook grote flatgebouwen die mij als Westerling chiquer aandoen. Terwijl de buurt waar ik woon nu juist het chique deel van Hanoi is. Het viel me trouwens op dat op vele gebouwen nog kleine hutjes of tentjes staan. De sloppenwijken van Hanoi bevinden zich dus op de daken! Ik vraag mij soms af hoe de mensen er op geraken, laat staan al die materialen. Ik heb getracht een paar van die hutjes vast te leggen op de digitale gevoelige plaat, maar ik weet niet hoe duidelijk gaat zijn. Ik heb ook de bouw van een extra verdieping gefilmd, het lassen zag er prachtig uit in het donker.
Hai’s huis stond duidelijk in een armere wijk, maar toch was zijn huis erg groot vergeleken met de huizen hier. Het stond wel net naast een spoorlijn... dat zal ook wel iets aan de prijs doen, maar toch.

Ik dacht dat het onmogelijk zou zijn om hier aan sommige zaken te geraken. Maar niets is minder waar, ik denk dat je in Hanoi zo ongeveer alles kan vinden dat je zou willen. Behalve dan bruin brood, lekkere kaas en muesli... Maar op vlak van elektronica kan je hier dezelfde zaken vinden als bij ons. Het grappige is wel dat je er ook evenveel voor moet betalen! Op luxe goederen moet je hier 200% btw betalen... dat is nog eens wat anders dan bij ons hé!
Dat maakt dat een kleine auto als snel 15 000 euro gaat kosten en dat iPods even duur zijn als bij ons. Verschrikkelijk duur dus voor de gewone Vietnamees. En toch zie je hier soms Porches rijden, of Mercedesssen... Er zijn dus wel degelijk rijken in Hanoi. Maar Hai zei het zo mooi, je kan in Vietnam niet op een legitieme manier rijk worden. Het systeem laat dat niet toe, wie rijk is, is dat dus geworden door achterdeurtjes...

Mensen werken hier trouwens 7 dagen op 7 en dat vele uren na elkaar. Ik dacht dat er wel ergens een rustdag zou zijn, maar die is er dus niet. Hanoi is 7 dagen op 7 en pakweg 18 uren per dag een bruisende stad. Die overige 6 uren slapen ze om de volgende dag vol frisse moed weer aan de dag te beginnen. Ik heb echt bewondering voor de mensen hier.

Nog een grappig beeld dat je hier vaak kan zien is het openbaar luizen. Tenminste dat is wat ik denk dat ze aan het doen zijn. Wanneer de uitbaters van kraampjes even niets te doen hebben zitten ze met pincetten in elkaars haar te friemelen. Echt een grappig beeld. Door het zo in het openbaar te doen moet ik telkens aan vlooiende aapjes denken. Er straal trouwens dezelfde liefde en tederheid van af. Het is echt een teken van liefde en gebeurt met veel zorg.

Ik was de voorbije dagen wat ziekjes. Denk dat het door de temperatuurverschillen komt, het was hier de voorbij dagen erg warm. En dan ga je toch al snel van 40° naar 18° bij binnen en buiten gaan. Maar de vriendin van Hai is langs geweest, een toekomstige dokter. Ze voelde wat aan m’n keel en kwam terug met een hele berg pillen! Die heb ik ondertussen gegoogled... Er is een strip antibiotica bij en pijnstillers en een koortswerend middel.
Hai schreef me een soep voor!
Die heeft een medewerkster van het Hostel hier daarjuist voor me gemaakt. Dikke witte rijstkorrels gekookt in water met veel pijpajuin. De rijst werd niet afgegoten waardoor er dikke korrels ontstonden. Erg lekker in ieder geval, hoop dat ik inderdaad weer snel helemaal beter ben!

tot snel