Hanen en zo meer

Een van de zaken die me 's ochtends al vroeg wakker maken, naast de Communistische redes, is een haan! Het beest kraait de hele ochtend aan een stuk door, ik vraag me af wanneer ze het dier in de soep gaan draaien. Al houden ze hier ook hanen voor andere doeleinden! Vietnamezen zijn dol op gokken, overal op straat zitten vrouwtjes waar je lotto billetjes kan kopen. Maar nog liever gokken ze op spannendere zaken zoals hanengevechten (of denk maar aan de Russische roulette scenes uit Deerhunter). De eerst keer schrok ik even, want ik dacht dat ik een rustig plekje in de schaduw had gevonden. Maar al snel was het duidelijk dat er van rust geen spraken zou zijn, luid geroep en mannen zwaaiend met biljetten. De hanen zagen er trouwens wel mooi uit, heel groot en trots.

Gisteren werd ik bijna onder geplast! Mannen plassen constant in het openbaar en niet alleen maar tegen bomen. Toen ik de eerste dag uit de luchthaven stapte om samen met Hai op zoek te gaan naar de juiste bus plaste er ook al iemand gewoon uit de bus, een vreemd gezicht. Maar goed, daar ben ik al wel aan gewend je loopt er gewoon even omheen. Maar deze keer ging het dus anders! Moeders laten hun kinderen hier op straat plassen, moeder zit daarbij op een stoel en neemt het kind op schoot en richt daarbij naar het midden van de straat. Pech voor de toevallige niet goed oplettende passant...
VN'ers zijn op dat vlak ook helemaal niet preuts. Ze zijn trouwens ook heel fysiek, waar wij in Belgie elk fysiek cointact met vreemden vermijden doen we er hier helemaal niet moeilijk om. Het is ook erg lastig hoor om in een volle bus tegen niemand aan te leunen. Maar je voelt echt een verschil, ook mensen die tegen je praten leggen gemakkelijk een hand op je schouder of knie. In het straatbeeld zie je ook veel meer mensen elkaar aanraken dan bij ons het geval is. Niet omhelzen, maar kleine klopjes hier en daar. Maar wel altijd bij iemand van hetzelfde geslacht, ik zag gisteren twee jongens bij elkaar op schoot zitten, de gewoonste zaak van de wereld, maar het zou nooit gebeuren met een jongen en een meisje.

Wat ook mooi om te zien is, zijn de busregels. Net zoals bij ons is het gewoonte om op te staan voor ouderen en zwangere vrouwen. Hier in VN gebeurt dat allemaal veel spontaner, er stappen ook veel meer mensen op en af de bus, dus het fenomeen doet zich ook vaker voor. In elke bus hangt er trouwens een groot bord met daarop tien regels. Ik kan ze niet lezen, maar ik ben zeker dat een van die regels zegt: sta op voor ouderen. Op de bus zijn mensen opnieuw ook veel fysieker, waar je er in Belgie voor zorgt om niet te veel tegen je buuurman op de bank te leunen, doet men daar hier absoluut niet moeilijk om. Als er mensen moeten uitstappen wordt je ook regelmatig vastgegrepen door mensen die bijna omvallen, vandaag nog stond ik plosteling hand in hand met een dame van zeker 70+! De bus stopte wat bruusk en dus greep ze de dichtsbijzijnde hand. Een grappig beeld trouwens want de dame in kwestie was erg klein en om mijn te nemen moest ze naar boven graaien...


Daarjuist terug van lunch, deze keer werden we uitgenodigd door de twee andere collega's op bureau. Op het menu stond 'bohn', een noodle soep op basis van slakken. Alweer een nieuw culinair avontuur dus! Ik ben thuis wel gewoon om slakken te eten met wat look en brood, maar dit was toch net even wat anders. Ik weet niet wat voor soort slakken het waren, maar ze waren anders dan thuis. Je moest er echt lang op kauwen, nog nooit zo'n taaie slakken gegeten. De soep was lekker pittig en je kreeg er de ondertussen bekende (munt)salade bij die je moet soppen in de soep. Verder ben ik er ook achter gekomen wat de rare gele stengels zijn die sommige mensen in hun soep dopen. Het zijn een soort gefrituurde wortsjes van mais. Erg veel smaak hebben ze niet, maar met wat soep zijn ze best lekker. De laatste dag is het mijn beurt om ze mee uit eten te nemen, ben me nog aan het bedenken wat ik ze dan voorschotel...

Tot snel