
Vandaag alweer een koele dag, ik ben blij dat de weergoden hier rekening met me houden.
27° graden is echt goed te doen, 35° is me voorlopig echt te heet.
Ik had me vandaag voorgenomen om wat door de kleine straatjes van 'the Old District' te wandelen.
Deze buurt, waar ik nu woon trouwens, heet ook wel 65 street. Elke straat heeft hier zijn eigen specialiteit, riet, tin, goud, eten,... Ze vergelijken het hier een beetje met Gilden. Elke straat zijn eigen beroep en gemeenschap.
De straat van mijn hostel is gespecialiseerd in tja... rommel mag je het natuurlijk niet noemen, maar het soort speelgoed dat je op de kermis krijgt bij het eendjes vangen. Van die plastic grapjes in felle kleuren, pistooltjes, actie helden, dat soort.
Wat verder op verkopen ze prachtige bloemen, het is jammer dat ik die niet kan meenemen. Bloemen in de meest prachtige kleuren, in boeket en los. Echt fantastisch
Deze buurt is de oudste buurt en vandaag heb ik goed opgelet, soms zie je echt nog heel mooie oude gevels. Af en toe een klein tempeltje in hele felle kleuren.
Ik heb me een paar sandalen gekocht voor binnen, van die sandalen die ze ook in Japan dragen. Een soort badslof, maar dan in riet en een mooi strak stuk stof om je voet onder te steken. Ik probeer er zo een foto bij te plakken...
Ze hebben hier ook heerlijke frisdrank, het heet O°, ik weet niet of het 0 of een O is. Maar het is koude groene thee, in verschillende smaken. Ik heb het voorlopig enkel bij Limoen gehouden, maar het is echt lekker verfrissend. Een flesje van een halve liter kost je ongeveer 5000 dong, 20 eurocent dus... Lekkerder en goedkoper dan de cola die je hier ook kunt krijgen!
Daarbij zou het nog gezond moeten zijn ook, maar dat zullen we dan nog wel merken.
Ze verkopen hier ook prachtige schaakborden met (zeggen ze toch) zelfgemaakte stukken. Heel erg mooi, in hout of in steen (stukken zijn van bot). Maar ook erg duur, nuja, tussen de 500 000 en 1 000 000, 20 tot 40 euro.
Misschien iets voor over een paar weken, ik kan dat moeilijk nu al gaan meeslepen hé?
Mijn trip ging eigenlijk naar het Historisch museum en het museum van de Revolutie. Twee klassiekers...
Op de weg er naar toe nog naar een soort shoppig center geweest. Hier kennen ze het fenomeen ook al, niet zo groot als Wijnegem Shopping Center maar toch. Binnen was alles duur, Westerse goederen kosten hier evenveel als thuis. Toch nog ergens een t-shirt gekocht, omdat het verkoopsmeisje zo bleef aandringen... de klassieke truk natuurlijk, maar ach, een blauw t shirt met tiger Beer erop voor 2 euro komt altijd nog wel eens van pas. Ze hoorde me helemaal uit, hoe oud ik was, of ik student was, of ik al getrouwd was... Je hoort het al, moeilijk om van af te geraken. Maar het is me toch gelukt!
Ben ook nog gaan eten in een Vietnamees eethuisje, niet één voor Westerlingen, maar voor de Vietnamezen zelf. Ik vroeg om krab soep. Maar dat ging niet, hoewel het op de kaart stond. Enkel kippensoep, maar dat wilde ik dan weer niet.
Ik kreeg op den duur een kom noodle soep, met opnieuw een soort van spinazie achtige groenten in. Volgens mij was het toch kippen bouillon, maar goed... De soep was in ieder geval erg lekker en m'n buik was weer gevuld.
Dan op naar het History Museum, prachtig gebouw in Chinees-Vietnamese stijl. De geschiedenis van de Vietnamese oermens, tot de revolutionaire boer. Meteen wordt het duidelijk dat de Vietnamezen altijd een bezet volk zijn geweest. De Mongolen, Chinezen, de Japanezen, de Fransen, Engelse en dan ook nog eens de Amerikanen...
Een echte Vietnameze identiteit ontbreekt dan ook, net zoals Vietnameze uiterlijke trekken. Het is allemaal een beetje een mix geworden. Het museum was prachtig en misschien ga ik er nog wel een keer naar toe, met m'n camera. Als je wat geld extra betaalt mag je er filmen! Er stonden prachtige gebakken potten, heel fijn werk, met gebroken glazuur (cracelé). Heel bijzonder! Ook nog Champa beelden, in zandsteen. In een stijl die mij deed denken aan Indië. Maar ik weet niet of dat helemaal juist is.
Na de history, de revolution! Een prachtig voorbeeld van hoe Vietnam zich wil profileren, het onderdrukte volk dat door constante strijd tegen de onderdrukker zich heeft weten te bevrijden... Heel veel wapens en grappige dingen als de microfoon waar Ho Chi Minh de onafhankelijkheids verklaring door heeft gespeechd. Allemaal van dat soort grapjes. Opnieuw worden alle onderdrukkers besproken en eindigen we in een lofzang op het communisme en in hoe goed Vietnam het nu economisch doet. Macquettes van bruggen en van de eerste televisie schermen die in Vietnam zelf zijn geproduceerd.
Toen weer op de terugweg een man die een babbeltje wilde doen en me vroeg waar ik vandaan kwam.
Belgium... ow Brussels
my daughter is going to Brussels, study.
Hoeveel kost het daar? Is het daar erg koud?
Het eindigde met ik wil je voorstellen aan mijn dochter. Of ik nu tijd had. Nee eigenlijk niet, want m'n benen doen nu al zeer.
Morgen? Nuja, ik was toch op zoek naar een babbeltje dus okee morgen. Om twaalf uur...
Praten over Brussel dan maar. Als hij morgen ook begint over trouwen ga ik wel heel duidelijk zijn!!
Zo, dat was mijn dag tot zo ver. Ik ga nu even genieten van de koelte en dan nog even lekker sap kopen voor vanavond.
Jan,
BeantwoordenVerwijderenNav bovenstaande: Heb altijd al intuïtief aangevoeld dat jij niet de gast bent met wie ik over trouwen moet praten, of kinderen krijgen enzo. Heb me daardoor altijd wat beperkt gevoeld, want iedere oudere man (die vroeger ook bindingsangst had) wil opa worden. Maar naar aanleiding van die vader die zijn dochter uit wil huwelijken, zie ik in, om met Cruijf te spreken, dat ieder nadeel z'n voordeel heeft: hou vol jongen, laat je niet verleiden, hoe mooi ze ook zijn. Ik zal vanaf heden blij zijn om je ongetrouwd tegen te komen!!
Nick