Daarjuist toch nog maar even het hostel een beetje gefilmd en een foto gemaakt van Hai en haar helpers. Ze was weer druk in de weer met telefoontjes, dus een echt afscheid was er niet bij. Misschien wel jammer, maar ik overdenk toch sterk om naar het hetzelfde hostel terug te gaan. Misschien niet slim,omdat er nog beter te vinden is, maar dit ken ik... Dus kies ik even voor zekerheid en bekendheid. Ik weet ook nog niet in wat voor toestand ik ga aankomen na Quang Tri. Gisteren mn eerste Malarone pil genomen, anderhalve dag voor aankomst> Dus nog mooi op tijd. Heb helemaal geen last van bijwerkingen gehad. Ik zou zelfs durven zeggen dat ik beter door heb geslapen! Maar mischien is dat omdat ik ook steeds beter gewend geraak aan Hanoi. Ik was in het begin veel te, hoe zeg je dat, 'up tied' te nerveus. En dat is nu juist het interessante aan Hanoi, enerzijds vraagt de stad van je dat je super goed oplet anders ben je in no time platgereden anderzijds gaat alles makkelijker als je het wat los laat. Een heel vreemde combinatie. Aan de andere kant, je kan niet op alles letten, daar zijn er te veel prikkels voor. Dus kan je er maar beter rustig en kalm onder blijven.
Vietnamezen zijn erg fatalistisch, misschien heeft het daar wat mee te maken... als je ziet hoe zij hier oversteken! wouw, zo kalm en sereen in 1 rustig wandelingetje< Bij mij gaat het nog altijd in stukjes, al gaat het al beter. Kan ook steeds beter tegen het opdringerige en de ronduit agressieve verkoopstechnieken. Het qfdingen gaat nog steeds ronuit slecht, soms lukt het een beetje, maar ik hou het niet lang genoeg vol denk ik. Maar ja, of iets me 15 of 20 eurocent kost, doet er voor mij niet zo heel veel voor.
De bus vanmorgen was wel anders dan gisteren... jeetje deze chauffeur dacht dat hij in een videospelletje zat met de opdracht zoveel mogelijk scooters van de weg te rammen. Auto's, fietsers alles moest wijken voor deze dolle man. Wat een rit, 3 haltes zijn we gewoon voorij gezoefd en twee keer moesten mensen er echt al rijdend uitspringen. De VN'ers vinden dat grappig, tenzij het juist hun halte is...
Maar once again zijn we in een stuk aangekomen dus ga ik niet klagen.
Overal langs de kant van de weg zie je bandenplakkers en mensen met fietspompen. En dqt is ook niet verassend met de hoeveelheid reusachtig gapende scheuren in het wegdek, de gaten en de uitstekende voorwerpen.
Vanavond vertrek ik met de nachtbus, hoop dat de wegen buiten Hanoi wat beter meevallen. Maar ach, ik heb dat toch niet in de hand, dus kan ik er beter niet over nadenken en gewoon net alle andere trachten de slaap te vatten.
Zo... nu maar weer eerst aan het werk<
Het zou kunnen dat je de volgende dagen niets van me hoort, schrik niet...
Ik weet niet hoe ver de telecommunicatie en de toegang tot het wereldwijde web is doorgedrongen tot de meer landelijke gebieden.
Ik ga er snel achter komen, maar eerst nog een dagje buro!
Hoop weer tot snel
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten